Staand in de boekhandel las ik de achterflap van weer een bundel met verhalen van Martin Bril. Overdaad schaadt een beetje in mijn geval. Sinds zijn overlijden, lijken al zijn columns thematisch geselecteerd en ondergebracht in een boekje met themanaam: Verhalen uit Frankrijk, Vaders & Dochters, Rokjesdag etc. Het boekje waar dit verhaal in staat heet Wat een man nodig heeft. Toch is het lezen van de achterflap alweer voldoende om het rijtje bundels aan te vullen. Hoewel het ook nu weer de laatste zal zijn, maar echt.
Een pen
Het moest er een keer van komen: ik heb een Mont Blanc gekocht, een balpen. Een mooie pen, ik kan niet anders zeggen....
Het moest er een keer van komen: ik heb een Mont Blanc gekocht, een balpen. Een mooie pen, ik kan niet anders zeggen....
Toch voelt het vreemd.
Ik ben altijd een Parker-man geweest. Misschien dat de
liefde voor pennen van vader op zoon gaat; mijn vader was ook een Parkerman.
Cross, Waterman, Schaeffer, het kwam er bij ons thuis niet in. Mont Blanc al
helemaal niet - te duur.
Nu heb ik er een.
Ben ik overspelig.
De prijs viel mee, of laat ik het zo zeggen: hij was
goedkoper dan de duurste Parker-pen, een of andere special edition in een
gelimiteerde oplage. Een wonderlijk fenomeen overigens, in de pennenbranche: al
die speciale edities, remakes van klassieke modellen en gelimiteerde edities.
De pen als kleinood, verzamelobject, hebbeding.
Gek woord. Hebbeding.
Ik heb dus nu een Mont Blanc - schrijf ik er ook mee? Jawel,
zeker. Af en toe maak ik er een aantekening mee in mijn notitieboekje. Ik zet
ook wel eens ergens een handtekening, meestal in een restaurant, op een
creditcardslip. Daar doet hij het overigens niet echt lekker op, het papier van
die bonnetjes is glad en vet.
Verder schrijf ik nauwelijk met de Mont Blanc. Hij ziet er
perfect uit om een gedicht mee te schrijven, ik noem maar wat, maar als me een
poëtische regel te binnen schiet, gebruik ik liever de computer. De kans dat de
regel tegenvalt is immers zo groot dat je hem, zodra hij voor je staat, het
liefst snel wilt kunnen wissen. Niets erger dan een dichtregel die tegenvalt.
Weg ermee, vergeten.
Bron: De Volkrant. Lees verder op de website van De Volkskrant
